Borgin heimili minnismerki sem reist verði með frjálsum framlögum

Það er glimrandi hugmynd að finna minnismerki Helga Hóseasonar stað í borgarskipulaginu. En það er hræsni að leggja til að opinberir aðiljar fjármagni það minnismerki. Hið opinbera hefur hunsað kröfu Helga Hóseasonar um áratugaskeið og ætti frekar að heiðra minningu hans með því að viðurkenna kröfu hans um ógildingu skírnarsáttmálans fyrir sitt leiti.

Við sem höfum tekið undir áskorun um að það verði sett upp minnismerki um þennan sérkennilega og merka mann sem stóð fastur á sannfæringu sinni allt sitt líf - það erum við sem eigum að fjármagna minnismerkið. Okkur verður ekki skotaskuld úr því - þótt það sé kreppa. Við erum svo mörg.

Minningu Helga Hóseasonar er miklu betri sómi sýndur á þann hátt.

Reyndar eigum við minnismerki um Helga - hin frábæra heimildarmynd sem um hann var gerð!

 

Borgin geri tillögu um stað fyrir minnisvarða

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 10.9.2009 kl. 13:03]

tek undir þetta hjá þér Hallur, stórgóð hugmynd.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 10.9.2009 kl. 13:51]

Þú afsakar Hallur,en mér finnst þetta tómt skrum. Fyrir það fyrsta, eins og margoft hefur komið fram, var tæknilega ómögulegt að afmá þá heimild sem Helgi fór fram á eða að ógilda loforð sem foreldrar hans gáfu. - Helgi gekk ekki andlega heil til skógar og þráhyggja hans stafaði þar af.-

Ég var sammála mörgum af baráttumálum Helga og samhuga mótmælum hans og fannst hann eins og aðrir kynlegir kvistir sem á stjái eru, gera borgina að borg.

En bara af því að þjóðin er nýlega staðin upp úr öldu mótmæla og að kirkjan á undir högg að sækja um þessar mundir vegna framferðis þjóna hennar, finnst mér þetta minnisvarða mál orka mjög tvímælis. - Auðvitað getur fólk tekið sig saman og sett í þetta fé ef það vill, en opinberir aðilar eða opinbert fé, á ekki að koma nálægt þessu.

[Hallur Magnússon, 10.9.2009 kl. 14:21]

Svanur.

Ég fylgdist með Helga um áratuga skeið. Það er rétt að hann var afar sérstakur maður. En hann hefur verið órofaheild af Langholtsveginum - og í raun menningu Reykjavíkurborgar um langt skeið.

Þess vegna vil ég að það verði gefið leyfi til að reisa minnismerki um hann.

Við erum algerlega sammála um að það eigi ekki að vera borgin eða opinberir aðiljar sem fjármagni slíkt!

Hvað varðar að afmá skírnarsáttmálann - þá hef ég alltaf haft lúmskt gaman af þeirri umræðu. Af hverju er það tæknilega ekki hægt?

[Svanur Gísli Þorkelsson, 10.9.2009 kl. 15:27]

Það verður að breyta (falsa) kirkjubækur til að afmá skráninguna. Sáttmálinn sem slíkur var gerður af foreldrum hans, ekki honum. Það er ekki hægt að fá þau til að taka loforð sín aftur nema að þú getir ferðast um í tímavél. Öll önnur aflausn frá Kristindómi var Helga veitt.

[JR (IP-tala skráð) 10.9.2009 kl. 22:37]

Hallur.

 Það er ekki sama ,,séra Tómas" eða bara Helgi Hóseasson !

Spillingarflokkarnir við stjórn borgarinnar geta eytt í minnisvarða um mann sem búið er að gera minnisvarða um , Tómas Guðmundsson. 

Tómas var auðvitað skáld splillingaraflanna !

Fólkið sér um sinn mann !

[Sigurður Þórðarson, 11.9.2009 kl. 12:32]

Góður pistill Hallur.

Dómkvaddir og faggiltir aðilar fjölluðu á sínum tíma um geðheilsu Helga Hóseassonar og úrskurðuðu hann heilan á geði. Úrskurður þinn Svanur er léttvægari.

Ég er ekki sammála þér Svanur því skýring þín á skírnarsáttmálanum er röng eða alveg ný af nálinni.  Því var aldrei, mér vitanlega, borið við að ekki væri hægt að taka aftur ákvörðun foreldrana enda er það heimilt t.d. við nafnabreytingar.

Þvert á móti var því borðið við  að ekki væri hægt að taka aftur það sem Guð hefði gert.  Kynntu þér málið betur því það er bæði fróðlegt og áhugavert.

[Sigurður Þórðarson, 11.9.2009 kl. 13:06]

NB! 

Við skulum halda því til haga að Helgi fór ekki fram á að eitthvað væri strokað út úr kirkjubókum eins og sumir hafa ranglega haldið fram.

Þvert á móti vildi hann koma með stutta viðbót um að hann hefði sagt sáttmálanum upp.    

[Svanur Gísli Þorkelsson, 11.9.2009 kl. 13:10]

Sigurður Þ. Þetta er ekki minn úrskurður. Ég hef aldrei tekið að mæer að úrskurða um það hvort fólk er veikt á geði eða ekki.  

Ólafur Grímsson, þáverandi læknir á Kleppi skrifaði um Helga Hós.

"Helgi sýnist haldinn verulegum geðrænum truflunum, sem virðast gamalgrónar. Allar líkur benda til þess að orsaka athæfis hans megi leita í geðklofa, sem hefur þróazt í langan tíma, án þess að ná yfirhöndinni nema á afmörkuðum sviðum og við ákveðnar aðstæður. Sjúkdómurinn lýsir sér fyrst og fremst í grillum á trúarlegu sviði og óraunhæfum viðhorfum til lífsins."

Nafnagift er ekki loforð og vel hægt að breyta um nafn. En er hægt að krefjast þess að þú hafir aldrei verið nefndur því nafni sem foreldrar þínir gáfu þér? Krefjast þess að það verði afmáð úr kirkjubókum og öllu heimildum.

 Ég eins og aðrir Íslendingar ólst upp með þessu máli Sigurður. Ég rabbaði oft við Helga enda átti ég um hríð heima skammt frá honum, ég sá heimildarmyndina um hann, las viðtölin við hann eins og þetta hér á Vantrú.

Hvað er það sem ég skil ekki í þessari umræðu og á að kynna mér betur Sigurður Þórðarson?

Þú talar um eitthvað sem Guð á að hafa gert í tengslum við skýrn Helga. Hvað er það?

[Sigurður Þórðarson, 11.9.2009 kl. 13:34]

Takk fyrir þetta Svanur, þú vandar til þess sem þú skrifar þó við séum ekki sammála að þessu sinni.

Hver getur ekki orðið óraunsær við tilteknar aðstæður? Ólafur bætti því við í greiningu sinni að  að Helgi væri haldin "óeðlilega" mikilli réttlætiskennd.  

Ég hef aldrei skilið hvers vegna sumir vilja vera skírðir eða skíra börn sín en ég hef heldur engar áhyggjur af því þó ég hafi verið skírður til kristni að mér forspurð. Þeir sem lögðu þetta ómak á sig hefðu mín vegna allt eins mátt skíra mig til Islam eða hvaða trúar sem vera skal.  Kannski var þetta þeirra þráhyggja. Aðalatriðið er að þeir sem að mér stóðu vildu mér vel og ég er ligeglad.  En fyrst Helga var það kappsmál að skrá að skírnarsáttmálanum hafi verið sagt upp þá er er þráhyggjan að minnsta kosti gagnkvæm ef ekki er orðið við beiðninni. 

Kirkjan taldi að skírnin væri af Guði gerð og menn gætu ekki tekið aftur það sem Guð hefði gert. Þetta hefur farið fram hjá þér.

[Svanur Gísli Þorkelsson, 11.9.2009 kl. 14:04]

Helgi Hós sagði; 

"Hér er ég með yfirlýsingu varðandi skjalafals ríkisvaldsins á mér í þjóðskrá. Þar lýgur það mig játanda Krosslafs gamla á himnum og þeirrar fjölskyldu. Það á enginn að segja til um hvort ég viðurkenni arabíska afturgöngu nema ég sjálfur. Þeir mega viðurkenna það fyrir mér, en ég geri það bara ekki."

Já, það er ljóst að Helgi var með einhverskonar þráhyggju. Hann fékk því vitanlega breytt í þjóðskrá að hann játaði kristna trú. Ungbarnaskírn sem er ritúal þróað af kristinni Kirkju er í eðli sínu heit foreldra fyrir hönd barns síns, ekki samningur. Samkvæmt kirkjunnar kenningum gengur við heitið í gildi ákveðin allsherjarsamningur (lögmálssáttmáli) við Guð. Þessi sáttmáli er samt skilyrtur af Guði við trú viðkomandi. Um leið og þessi trú er ekki til staðar, er sáttmálanum fyrirgert.

[Sigurður Þórðarson, 11.9.2009 kl. 19:22]

Er ekki skírnin nauðsynleg til að þvo af erfðasyndina?

Þetta með samning við foreldrana hefur ekkert með kristni að gera enda eins og þú veist enda var ekki byrjað á ungbarnaskírn fyrr en kirkjan af pólitískum ástæðum fór að blanda sér í nafnagjöf. 

Persónulega er mér nákvæmlega sama hvort og þá hverju fólk trúir. Það er jafn fráleitt að reyna að aftra fólki rétti þess til að taka skírn og að koma í veg fyrir að hún sé ógilt. Það er hin raunverulega þráhyggja í þessu máli.

[Sigurður Þórðarson, 11.9.2009 kl. 19:25]

Eftirfarandi er svar Jóns Vals Jenssonar sem er guðfræðingur:

Sigurður, sæll. Það er misskilningur á sáttmálahugtakinu í þessu sambandi, að þeim sáttmála sé hægt að "segja upp"; hér er um skírnarsakramenti að ræða, sem er gjöf Guðs, en ekki verk manna. Hins vegar geta menn afneitað þessum sáttmála eða skírninni prívat og persónulega, en losna þó aldrei við skírnina sem slíka. Maður sem fellur i dauðsynd, nýtur þá ekki lengur gjafar eða m.ö.o. guðsbarnaréttindinda skírnar sinnar; en þó að hann láti sættast við Guð og fái hans fyrirgefningu, er honum engin þörf á nýrri skírn, því að eðli skírnarinnar er óafmáanlegt. Helgi gat hins vegar verið afslappaður yfir því, að honum var það í sjálfsvald sett að fara ekki til himnaríkis (ef honum var það kappsmál), hvað sem foreldrar hans og skírnarpresturinn gerðu. Svo er nú það, Sigurður minn.