Ríkisstjórn á grunni efnahagstillagna Framsóknar?

Ef Samfylkingin nær ekki að snúa VG í aðildarviðræður að Evrópusambandinu þá er ekkert fyrir Samfylkinguna annað en að leita eftir Evrópustjórn með Framsóknarflokki og Borgarahreyfingu. Því miður vantaði Framsókn 32 atkvæði til að ná 10 manni inn á þing - sem hefði gefið slíkri ríkisstjórn þann styrk sem nauðsynlegur er til að ganga til aðildarviðræðna.

En ef ekki er unnt að mynda ríkisstjórn sem hefur strax aðildarviðræður að Evróðusambandinu - þá er nauðsynlegt að mynda ríkisstjórn á grunni efnahagstillagna Framsóknarflokksins - enda deginum ljósara að þær tillögur eru þær einu raunhæfu til að koma okkur út úr krísunni. 

Samfylkingin ein flokka hefur hafnað þeirri raunhæfu leið - en setur þess í stað fram óskilgreinda "velferðarbrú" sem allteins getur orðið bryggjusporður sem endar út í efnahagslegu hyldýpi.

Vinstri grænir og Sjálfstæðisflokkur hafa ekki hafnað raunhæfum efnahagstillögum Framsóknar.

Því gæti ríkisstjórn Vinstri grænna, Sjálfstæðisflokks og Framsóknar orðið besti kosturinn fyrir þjóðina - ef ekki næst að landa aðildarviðræðum að ESB. Slík ríkisstjórn er að minnsta kosti miklu betri kostur en ríkisstjórn Samfylkingar og VG - verði aðildarumsókn ekki á dagskrár slíkrar vinstristjórnar - því slík stjórn gæti tekið á efnahagsmálunum af viti.

Óbrúuð gjá í ESB-máli

Athugasemdir

[Jón Ólafur Vilhjálmsson, 27.4.2009 kl. 09:00]

Hallur ég er sammála þér með ef Framsókn fer í stjórn þá er það forsendan að farið verði í aðgerðir sem byggja á niðurfellingaleiðinni og efnahagstillögum Framsóknar EB kemur þar á eftir en við skulum hvíla Sjálfstæðismenn það leynast framsóknarmenn í borgarahreyfingunni, og spurning hvort Framsókn á ekki að bjóða þeim að vinna náið með sér og hald sameiginlega fundi um mál sem þau vilja vinna að, höfum þjóðina með okkur í því sem við gerum þá farnast okkur vel.

[Sigurður M Grétarsson, 27.4.2009 kl. 10:32]

Gallinn við niðurfellingaleið Framsóknarflokksins er að hún kostar nokkur hundruð milljarða króna og að hún gerir stöðu þeirra verst settu enn verri en hún er fyrir. Það eru aðeins þeir betur settu, sem geta greitt meira en 80% af sínum skuldum. Sem hagnast á henni. Það er þess vegna, sem flokkar, sem raunverulega vilja slá skjaldborg um heimilin en ekki bara ná í atkvæði með tillðögum, sem eru fyrir augað hjá kjósendum, hafna þessari leið. Ég fór yfir þetta með tilbúnu dæmi á blogsíðunni minni. Það er hægt að sjá það hér.

http://siggimaggi.blog.is/blog/siggimaggi/entry/862310/#comments

Ég fór einnig yfir þá fullyrðingu framsóknarmanna og annarra að flöt niðurfelling gæti talist einhver "leiðrétting". Það er hægt að sjá það hér:

http://siggimaggi.blog.is/blog/siggimaggi/entry/862545/#comments

Ég er einnig búin að skrifa blogfærslu þar, sem ég fer yfir allar rangfærslurnar varðandi 20% leiðina á heimasíðu Framsóknarflokksins. Það má sjá hér:

http://siggimaggi.blog.is/blog/siggimaggi/entry/863214/#comments

Staðreyndin er sú að það stendur ekki steinn yfir steini varðandi þessa niðurfærsluleið Framsóknarflokksins og hefur aldrei gert.

[Hallur Magnússon, 27.4.2009 kl. 11:26]

Sigurður

Þetta er bara rangt hjá þér!

[Sigurður M Grétarsson, 27.4.2009 kl. 13:35]

Hallur. Ég beygi mig í auðmýkt fyrir röksnilli þinni í þessu svari þínu.

En í alvöru. Hvernig væri að rökstyðja þessa fullyrðingu þína. Ég hef komið með skýr rök fyrir mínu máli. Getur þú ekki bent á eitthvað atriði, sem er rangt í minni röksemdarfærslu og fært rök fyrir því?

Staðareyndirnr eru þessar.

Allar niðurfærslur skulda hjá þeim, sem eru borgunarmenn fyrir sínum skuldum kemur til viðbótar við kostnað við niðurfellingu skulda til þeirra, sem eru ekki borgunarmenn fyrir sínum skuldum. Þar, sem afláttur af verði skuldabréfasafna gömlu bankanna yfir í nýju bankanna tekur bara til væntanlegara útlánatapa vegna þeirra, sem eru ekki borgunarmenn fyrir sínum skuldum þá lendir aukakostnaðurinn vegna afsláttar til þeirra, sem eru bornunarmenn fyrir sínum skuldum á okkur Íslendignum sjálfum en ekki erlendu kröfuhöfunum. Þetta er kostnaður upp á nokkur hundurð milljarða og mun hann að mestu lenda á skattgreiðendum og greiðsluþegum lífeyrissjóða.

Þetta er ég að sýna í dæminu mínu um aðila A, B, C og D í tilbúna dæminu mínu. Getur þú útskýrt hvað er rangt í þessi og fært rök fyrir því?

Getur þú útksýrt hvað er rangt við það að ef lífeyrissjóðir gefa 20% afslátt af öllum sjóðsfélagalánum sínum og lánum sínum til Íbúðalánasjóðs að það leiði ekki til lækkunar á greiðslum þeirra til greiðsluþega sinna?

Getur þú útskýrt hvernig allir íbúðaeigendur hafa orðið fyrir sama "tjóni" vegna íbúðaverðbólu, sem sprakk, óháð því hvort þeir keyptu sína íbúð fyrir verðbóluna eða í henni miðri?

Getur þú útskýrt hvernig það eykur það fé, sem bankarnir hafa til ráðstöfunar ef sumir leggja hluta af því fé inn í bankana, sem þeir spara vegna lækkaðra afborgana á húsnæðislánum sínum hjá þeim sömu bönkum? Hvernig eykur það ráðstöfunarfé bankans ef aðili, sem greiðir 100 þúsund kr. á mánuði af húsnæðisláni sínu hjá bankanum fer allt í einu að greiða 80 þúsund kr. á mánuði af húsnæðisláni sínu og leggja síðan 20 þúsund kr. inn í bankann? Fær bankinn ekki áfram 100 þúsund kr. á mánuði frá þeim viðskiptavini sínum eins og áður? Fær hann síðan ekki minna frá þeim viðskiptavinum sínum, sem ekki leggja inn í bankann þá upphæð, sem greiðslur af húsnæðisláni hans hjá bankanum lækka um?

Ég segi enn og stend við það. Það stendur ekki steinn yfir steini varðandi þessa niðurfærsluleið Framsóknarflokksins og hefur aldrei gert.

[petur (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 15:27]

Það er nokkuð ljóst Sigurður að þú skilur ekki þessar hugmyndir, eða í besta falli vilt ekki skilja þær.  Þú gengur út frá því í þínu daæmi að aðeins 25% skudara geti endurgreitt lánin sín.  Ef svo er þá þarf að afskrifa meira en 50% á milli gömlu og nýju bankanna.  Hins vegar hef ég  hvergi séð því haldið fram að staðna sé svona slæm.  Það verða allir löngu orðnir gjaldþrota áður en búið er að fara yfir hvern og einn, eins og mér skilst að leiðin sem að þú leggur til verði farin.  Varðandi hinn þáttinn þá  er mun líklegra að fólk eyði þessum 20 þúsundum í verslun eða þjónustu frekar en að leggja þær inn í bankann.  Þannig fá þær margfeldis gildi í hagkerfinu. 

[Sigurður M Grétarsson, 27.4.2009 kl. 16:47]

Petur. Ég var bara að setja upp dæmi þar, sem hópur skuldara getur að meðaltali greitt 50% af skuldum sínum. Staðan er reyndar ekki svo slæm varðandi einstaklinga. Þetta dæmi er sett upp til að sýna fram á það að þó nýju bankarnir fái 50% afslátt af því skuldabréfasafni, sem þeir kaupa af gömlu bönkunum þá er ekki hægt að nota það til að gefa flatan 20% afslátt vegna þess að sá afsláttur þarf allur að fara í þá, sem ekki geta greitt sínar skuldir ef matsfyrirtækin meta það rétt og þess vegna lendir það alltaf á okkur Íslendingum sjálfum að borga fyrir afslætti til þeirra, sem eru borgunarmenn fyrir sínum skuldum. Það er þess vegna, sem sú fullyrðing Framsóknaraflokksins að þetta kosti ríkissjóð ekki neitt stenst ekki og þá er ég bara að tala um lán bankanna en ekki þau 50% allra lána, sem eru hjá öðrum lánastofnunum og ekki hafa verið keypt með aflætti.

Hvað varðar margfeldisáhrif í hagkerfinu þá stenst sú fullyrðing ekki vegna þess að þau auknu fjárráð, sem skuldarar hafa vegna lægri greiðslna koma fram í lægri fjárráðum lánastofnanna til útlána bæði til fjárfestinga og atvinnuskapandi verkefna og einnig til að geta veitt þeim greiðslufresti, sem á því þurfa að halda.

Það má vel vera að það sé betra fyrir efnahagslífið að þeir, sem geta greitt sínar skuldir og hafa þar með meiri fjárráð vegna þessara aðgerða hafi þann pening til eyðslu frekar en að bankarnir hafi þá til útlána. Þessi auknu fjárráð koma hins vegar ekki til vegna þess að skuldirnar hafa verið lækkaðar vegna þess að skuldarar fá þann pening ekki í hendurnar nema þeir selji íbúðir sínar eða önnur veð fyrir lánunum. Þessi auknu fjárráð stafa því einungis af lækkaðri greiðslubyrði lánanna. Það gerir því sama gagn að lækka greiðslubyrðina án þess að lækka höfuðstólinn. Það er eitt af því, sem stjórnvöld eru að gera.

´

Þú ert að misskilja mig ef þú villt að farið sé yfir hvern og einn og ekkert gert í millitíðinni. Ég vil einfaldlega gefa fólki kost á greiðslufrestunum og aðlaga þannig greiðslubyrði að greiðslugetu meðan kreppan varir. Þegar kreppan er frá og húsnæðismarkaðurinn er komin í gang vil ég að húsnæðislán séu metin út frá því hvort hefur hækkað meira frá því íbúð var keypt og þar með lán tekin húsnæðisverð eða vísitala neysluverðs til verðtryggingar. Í flestum tilfellum hefur húsnæðisverðið væntanlega hækkað meira en í þeim tilfellum, sem vísitala neysluverðs til verðtryggingar hefur hækkað meira þá gefum við afslátt af láninu.

Það má orða þetta þannig að borið sé saman hvort kemur betur út fyrir lántaka að miða vísitöluhækkanir frá íbúðakaupum við vísitölu neysluverðs til verðtryggingar eða vísitölu húsnæðisverðs.

Í þeim tilfellum, sem húsnæði er selt og dýrara keypt í staðinn þá er frá þeim tíma miðað við milligjöfina en ekki allt húsnæðisverðið.

Það fer að sjálfsögðu eftir því hvernig húsnæðismarkaðurinn nær sér á strik eftir kreppuna en ég geri ráð fyrir að aðeins þeir, sem á árunum 2005 til 2008 keyptu sína fyrstu íbúð, stækkuðu verulega við sig eða keyptu íbúð fyrir hrun en náðu ekki að selja hina, sem fengju einhverja lækkun höfuðstóls með þessari aðgerð. Hún kostar því ekki nema brot af flötu niðurskurðarleiðinni enda beinir hún aðstoðinni sérstaklega að þeim heimilum, sem fóru verst út úr kreppunni,

[Hrannar (IP-tala skráð) 27.4.2009 kl. 16:54]

Kæri Sigurður.

Eitt og annað er athugavert við röksemdina um þá félaga ABC og D. Fyrir það fyrsta gerir þú ráð fyrir að ná blóðmjólka alla inn að beini, þrátt fyrir að þeir skuldi meira en þeir ráða við. Þeir verða löngu flúnir land og greiða ekki krónu, ef þetta er aðferðafræðin.

Tilgangurinn er nefnilega einmitt að lágmarka þann fjölda sem ekki eru borgunarmenn. Þar er það grunnforsenda að þeir sem hafa greiðslugetu yfir 80% en undir 100% munu ekki geta ráðið við 80% greiðslur þegar það er búið að gera þá gjaldþrota með því að rukka þá um 100%

Hitt er að greiðslugetn í dæminu virðist valin með það fyrir augum að jafnan gangi upp.

Fosenda mikillar eignarýrnunnar bankanna er einmitt sú að þrátt fyrir að stærstur hluti greiðenda ráði við stærsta hluta lána sinna, rýrast þau mun meira vegna óhjákvæmilegra gjaldþrota þeirra sem ekki ná að standa að fullu í skilum.

Það væri nú gaman ef einhver tæki saman kostnað af skuldafrestunarleiðum ykkar kratanna.

Það má t.a.m. benda á að lækkun greiðslubyrði um 20.000 á mánuði í tvö ár af 10 millu 40 ára láni (samtals 480 þús) kostar greiðanda um 4 milljónir í aukna endurgreiðslu og 7 ára lengingu á láninu, séu greiðslurnar settar aftur fyrir lánið.

[Sigurður M Grétarsson, 27.4.2009 kl. 20:37]

Hrannar. Þetta er mikill útúrsnúningur á dæminu. Ég er ekki að gera ráð fyrir að allir séu blóðmjólkaðir heldur einmitt að allir borig það, sem þeir eru borgunarmenn fyrir. Ég er að sýna fram á það að kostnaður við að gefa afslátt til þeirra, sem eru borgunarmenn fyrir sínum skuldum lendi á okkur Íslendingum en ekki erlendu kröfuhöfunum. Ég er líka að sýna fram á það að 20% niðurfellingarleiðin gerir nákvæmlega ekkert fyrir þá verst settu, sem geta ekki einu sinni greitt 80% af lánum sínum. Þvert á móti sitja þeir uppi með hærri skatta, verri velferðaþónustu og verra mennta- og heilbrigðiskerfi vegna alls kostnaðar ríkisnsi við að gefa peninga til fólks, sem ekki þarf á hjálp að halda.

[Sigurður M Grétarsson, 27.4.2009 kl. 20:41]

Hrannar. Ég gleymdi að tala um þetta með kostnaðinn við frestunarleiðina. Það er auðita rétt hjá þér að með frestun lendir lánþegi í því að greiða meira í vexti. Málið er hins vegar að ef lánþegin gerir það ekki þá þurfa skattgreiðendur að gera það. Skuldir hverfa nefnilega ekkert við 20% niðurfellingaleiðina heldur eru þær bara færðar á aðra. Þar lenda mestu byrðarnar á skattgreiðendum og greiðsluþegum lífeyrissjóða.

Hvort er réttlátara að lánþegi greiði sjálfur að fullu lán, sem hann tók og er borgunarmaður fyrir eða að skattgreiðendur greiði það fyrir hann að hluta til?