Losunarkvótan til álvers á Bakka eða í álbræðslu í Helguvík?

Vinur minn iðnaðarráðherra sagði á sínum tíma að óskir Íslendinga um séríslenskt ákvæði í loftlagsmálum yrði "hlegið út af borðinu". Umhverfisráðherra vill greinilega ekki verða að mögulegu aðhlátursefni og treystir sér ekki einu sinni til þess að reyna. Því virðist útséð um að Íslendingar fái auknar losunarheimildir. 

Þá er bara pláss fyrir eitt álver - annað hvort á Bakka við Húsavík eða í Helguvík.

Samfylkingin getur ekki verið stykkfrí í afstöðunni til þess hvort næsta álver verði byggt á Bakka eða í Helguvík.

Á Íslandi eru annars vegar álbræðslur sem einungis bræða ál og hins vegar álverksmiðjur sem bræða ál og vinna úr því til dæmis barra, álþráð og bolta með þeim virðisauka fyrir Íslendinga sem því fylgir.

Álbræðslan á Grundartanga er álbræðsla sem ekki áframvinnur álið á Íslandi. Álverið á Reyðarfirði og í Straumsvík vinna meira úr álinu og nýta því losunarkvótan mun betur fyrir efnahagslífið á Íslandi.

Fyrirhuguð álbræðsla í Helguvík er af fyrri taginu og því ekki eins dýrmæt fyrir Íslendinga og fyrirhugað álver á Bakka sem nýta mun losunarkvótan miklu mun betur fyrir íslenskt efnahagslíf - auk þess að skipta miklu meira málið fyrir nærumhverfið en álbræðslan í Helguvík.

Þá má bæta við að með álverinu á Bakka gætu skapast aðstæður til þess að setja á fót völsunarverksmiðju á norðausturlandi þar sem samanlögð framleiðsla Bakka og Reyðaráls yrði það mikil að rekstrarlegar forsendur fyrir slíkri, umhverfisvænni stóriðju skapast.

Helguvík bíði enn um sinn